ปัญหาสำคัญที่สุดนี้ คือ การสร้างความตระหนักและกระตุ้นให้คนโดยเฉพาะเยาวชนรู้ว่าไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเพราะมีวิธีแก้ปัญหาที่ไม่ใช้ความรุนแรงหรือสันติวิธีวันที่ไลบีเรียหยุดนิ่งไลบีเรียหยุดนิ่งเมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2540 เนื่องจากความเป็นผู้นำที่ดร. บราวเนลล์แสดงให้เห็นในการทำงานร่วมกับชาวไลบีเรียผู้รักชาติในการใช้วิธีการที่ไม่รุนแรงในการลดอาวุธท่ามกลางสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย ในวันนั้นคุณไม่สามารถพบคนมากกว่ายี่สิบคนรวมกันบนถนนบรอดสตรีท ซึ่งเป็นถนนที่ใหญ่ที่สุดในไลบีเรีย
ผู้คนอยู่บ้านเพื่อ
ตอบสนองต่อคำร้องให้อยู่บ้านโดยดร. บราวเนลล์และชาวไลบีเรียผู้รักชาติคนอื่นๆ การอุทธรณ์นี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?เมื่อไรก็ตามที่ผู้นำภาคประชาสังคมรู้สึกว่าปัญหาสังคมใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาไปรวมตัวกันที่สำนักงานของอาร์คบิชอป Michael Kpakala Francis ที่สำนักเลขาธิการคาทอลิกใกล้บ้านของ Dr. Brownell บน Snapper Hill, Ashmun Street ใน Monrovia เพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับวิธีการ เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น
การปรึกษาหารือนี้ประกอบด้วย ดร.แมรี เนมา บราวเนลล์ จาก Liberian Women Initiative (LWI), อาร์ชบิชอป Michael Kpakala Francis จากโบสถ์คาทอลิกและสภาระหว่างศาสนาแห่งไลบีเรีย (IRCL), Sheikh Kafuma Konneh จากสภามุสลิมแห่งชาติไลบีเรีย และ IRCL , บิชอป Arthur Flomo Kulah แห่ง United Methodist Church และ IRCL, อาร์คบิชอป George Daniel Browne แห่ง Episcopal Church และ IRCL, อาร์คบิชอป William Nah Dixon แห่ง Pentecostal Church และ IRCL และตัวฉันในฐานะประธานกลุ่มผลประโยชน์ของ ประเทศไลบีเรีย ดร. บราวเนลล์และฉันทำงานอย่างใกล้ชิดกับ IRCL
เมื่อมีการปรึกษาหารือกันว่าควรมีการปฏิบัติการอยู่บ้านเพื่อส่งเสริมการลดอาวุธ การปรึกษาหารือจึงขยายวงกว้างออกไปเพื่อรวมคนงานที่แข็งขันที่สุดและกลุ่มเยาวชนด้วยวิธีนี้ ภาคประชาสังคมทั้งหมดจึงตกลงที่จะดำเนินมาตรการอยู่บ้านเพื่อลดอาวุธในวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2540 นี่คือปฏิบัติการของประชาชนที่จะใช้การลดอาวุธเป็นวิธีการหยุดสงครามกลางเมือง
ในการระดมผู้คนเพื่อ
ปฏิบัติการอยู่บ้าน ดร. บราวเนล อาร์คบิชอปฟรานซิสและดิกซัน ชีคคอนเนห์ บิชอปคูลาห์และข้าพเจ้าได้ออกแถลงการณ์และข่าวสารทางวิทยุ ขณะที่นายเดวิด เคียโซลูแห่งสภามุสลิมแห่งชาติไลบีเรียและ IRCL ไปกับคณะดนตรี Tijajlu เข้าไปในตลาด
ในวันกิจกรรมอยู่บ้าน ผู้คนตอบรับเป็นอย่างดีด้วยการอยู่บ้านจนถึงจุดที่นายชาร์ลส์ เทย์เลอร์ และฟรานซิส กาลาโวโล รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรมของเขา ไม่สามารถหาร้านค้าหรือตลาดแม้แต่แห่งเดียวให้เปิดในวันนั้นได้ ไม่มีรายงานความรุนแรงในรูปแบบใด ๆ ในวันนั้น!
แน่นอน กฎหมายของไลบีเรียกำหนดให้มีการเดินขบวนอย่างสันติ อย่างไรก็ตาม เมื่อข้อมูลข่าวกรองส่งไปยังผู้นำภาคประชาสังคมจนส่งผลให้รัฐบาลกำหนดให้บุคคลบางคนถูกสั่งห้ามไม่ให้แสดงพฤติกรรมรุนแรง ในการชุมนุมใดๆ ภาคประชาสังคมจึงตัดสินใจอย่างถูกต้องที่จะดำเนินกิจกรรมอยู่บ้านแทนที่จะจัดการชุมนุมใดๆ ใน ถนนจึงช่วยป้องกันความรุนแรงได้
ความเป็นผู้นำของ Dr. Brownell เป็นแรงบันดาลใจให้ Women’s Groups ถึงจุดที่ผู้หญิงในไลบีเรียตั้งใจแน่วแน่ที่จะนั่งตากฝนและตากแดดที่ตลาดปลาใน Sinkor จนกว่าสงครามกลางเมืองจะหยุดลง ในขณะที่ผู้หญิงไลบีเรียคนอื่นๆ ไปที่อักกรา ประเทศกานา ซึ่งพวกเธอล็อกคอ หอประชุมซึ่งผู้แทนชาวไลบีเรีย รวมทั้งกลุ่มที่ต่อสู้กัน และพันธมิตรต่างชาติกำลังหารือเกี่ยวกับแนวทางยุติสงครามกลางเมืองในไลบีเรีย และประกาศว่าจะไม่เปิดหอประชุมอีกจนกว่าจะมีการตัดสินใจยุติสงครามกลางเมือง
ปัจจุบันประวัติศาสตร์บันทึกว่า Accra Comprehensive Peace Accord (CPA) ลงนามโดยผู้แทนในห้องประชุม และกลายเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายไลบีเรีย
การกระทำของผู้หญิงถูกพบเห็นทั่วแอฟริกาตะวันตกผ่านเครือข่ายสันติภาพของผู้หญิงแม่น้ำมาโน และขยายไปยังราชอาณาจักรโมร็อกโก ซึ่งผู้หญิงเหล่านี้ได้ให้กษัตริย์แห่งโมร็อกโกมีส่วนร่วมในกระบวนการสันติภาพของไลบีเรีย
